Sendiherra of rithöfundur

Pétur Eggerz, 1913-1994, fæddur í Vík í Mýrdal, sonur Sigurðar Eggerz, lögfræðingur, sendiherra og prótókollmeistari í utanríkisráðuneytinu, kvæntur Ingibjörgu Eggerz listmálara (1916-1999). Pétur byrjaði starfsferilinn sinn sem ríkisstjóraritari Sveins Björnssonar. Á árunum 1945 til 1968 starfaði hann við sendiráðiðin í Lundúnum, Washington D.C., og Bonn og sem sendiherra Íslands við Evrópuráðið í Strassburg. Frá 1968 til 1978 war hann prótókollmeistari í utanríkisráðuneytinu og fór svo út aftur sem sendiherra Íslands í Bonn frá 1978 til 1983. Sjö bækur eftir hann hafa komið út hjá Skuggsjá. Þegar Pétur var skipaður sendiráðsritari í London frá 1.okt. 1945 var hann einn af fyrstum sendimönnum Íslands. Þeir voru frumkvöðlar nýstofnaðs utanríkisráðuneytis nýs, sjálfstæðs lýðveldis. Alla sína starfsæfi gegndi Pétur störf sem sjálfstæði Íslendinga hafði skapað. Í þessu hlutskipti var Pétur arftaki föður síns, Sigurðar, sem átti virkan þátt að koma sjálfstæði Íslendinga á framfæri. Börn Péturs og Ingibjargar eru 1) Sólveig Eggerz, kv. Allan Brownfeld, börn: Alexandra, Pétur og Burke 2) Páll Eggerz, kv. Gabriele Kipke, börn: Arnbjörn, Eiríkur, Níels og Helgi.

Bækur eftir Pétur:

Minningar ríkisstjóraritara, 1971
Létta leiðin ljúfa, 1972
Hvað varst að gera öll þessi ár?, 1975
Sendiherrann frá Sagnalandi og samferðamenn hans, 1984
Ævisaga Davíðs, 1986
Myndir úr lífi Péturs Eggerz, fyrrverandi sendiherra,1990
Ást, morð og dulrænir hæfileikar, 1991

stjórnmálskörungur og skáld

Sigurður Pétursson Eggerz, 1875 - 1945, lögfræðingur, sýslumaður, ráðherra, forsetisráðherra, bankastjóri, og síðast bæjarfógeti á Akureyri og sýslumaður Eyjafjarðasýslu, var lengi alþingismaður (1911-1915, 1916-1926, 1927-1931 SigurðurEggerz og SigurðurEggerz2). Sigurður var fremstur í flokki á sínum tíma að knýja sjálfstæðismál Íslendinga áfram og semja við Dani 25 ára samning sem leiddi sjálfvirkt til sjálfstæðis 25 árum seinna. Hann varð ráðherra Íslands 1914-15 en sagði af sér í mótmælaskyni er konungur Dana vildi ekki fallast á fyrirvarann um uppburð íslenzkra mála fyrir konungi. Sjaldan hefur stjórnmálamaður verið svo einarður að segja af sér fyrir sannfæringu sína, enda var Sigurður ídealisti og hjartans mál hans að berjast (friðsamlega) á móti Danastjórn fyrir sjálfstæði Íslands. Hann var fjármálaráðherra 1917-1920 og forsetisráðherra 1922-1924 og svo bankastjóri Íslandsbanka (eldri)1924-1930. Það var Sigurður, þáverandi fjármálaráðherra, sem hélt ræðuna fyrir hönd ríkistórnarinnar á samkomunni fyrir framan Stjórnarráðhúið við Lækjartorg1.des 1918 í tilefni fullveldis Íslands þegar 25 ára samningurinn við Dani gekk í gildi.

Sigurður var sonur Péturs Friðrikssonar Eggerz (1831-1892, framkvæmdastjóra Félagsverzlunarinnar við Húnaflóa), sonur Friðriks Eggertssonar prests (1802-1894, skrifaði „Úr Fylgsnum fyrri Aldar“), sem tók upp heimsborgaralega ættarnafnið Eggerz í staðinn fyrir Eggertsson. Guðmundur, bróðir Sigurðs og höfundur „Minngabókar“, var einnig lengi alþingismaður og sýslumaður (1873 - 1957 GuðmundurEggerz). Sigurður var kvæntur Sólveigu Kristjánsdóttur (1887 – 1975). Sólveig var úr Reykahlíðarættinni, fjölmennustu ráðherraætt landsins: hún var dóttir Kristjáns Jónssonar hæstaréttardómara og ráðherra (1852 - 1926, KristjánJónsson og KristjánJónsson2), bróður Péturs atvinnumálaráðherra (1858 - 1922 PéturJónsson) en þeir voru synir Jóns Sigurðssonar (1828 - 1889 JónSigurðssonÁGautlöndum) á Gautlöndum alþingismanns. Börn Sigurðar og Sólveigar voru Erna Eggerz (1909 – 2002) og Pétur Eggerz (1913 – 1994, sendiherra í Bonn og Strassburg).

Sigurður var alltaf umdeildur en flekklaus og hreinlyndur, baráttumaður mikill en ljúfmenni við alla, vinsæll og vel álitinn af öllum. Hann var stjórnmmálaskörungur, maður heiðarleikans og góðs gildis. Sigurður var líka skald mikið sem skrifaði mörg leikrit og orti vinsæla sálminn „AllfaðirRæður“, sem varð til er Sigurður varð vitni að átakanlegu, mannskæðu sjóslysi nálægt Vík í Mýrdal.